Mijn terugblik op 2022

Lekker cliché weer om te zeggen, maar jeetje, wat is ook dit jaar mega snel gegaan.
Het lijkt wel alsof ieder jaar sneller gaat… het leven gaat door.
Terwijl de tijd soms doordat er bijv. iets gebeurt ook eindeloos kan voelen, vliegt het ondertussen voorbij.

Soms wil je dat je bankrekening net wat sneller groeit dan mogelijk. Of wil je zo graag je zelf gekweekte tomaten in april al plukken, terwijl ze vanaf juli pas plukrijp zijn. Je was droogt niet binnen 2 uur en dus kun je die ene blouse niet aan naar je etentje met je vrienden vanavond, dus ga je maar proberen het te föhnen met gevolg dat je lelijke plekken in je blouse hebt en ‘m uiteindelijk toch niet aan kunt doen.
Dit is allemaal figuurlijk… maar herken je dit?
Misschien sta je er niet zo bij stil, maar misschien hoop je onbewust dat er dingen zullen veranderen op een veel te korte termijn.

Het allerbelangrijkste hoogtepunt van dit jaar…
Ik wilde meer zelfvertrouwen, niet zo’n onzeker grietje meer zijn. Ik was alleen maar gefixeerd op het krijgen van meer zelfvertrouwen. En lukte het niet snel genoeg, of liet ik me weer te snel onzeker maken, dan was ik alleen maar meer teleurgesteld in mezelf en kon ik vanaf -3 weer opnieuw beginnen met het kweken van zelfvertrouwen in de hoop om binnen 3-6 maanden toch op +10 te kunnen komen wat ik zelf voor me zag.

Onmogelijk. Maar toch, “waar een wil is, is een weg”, dacht ik altijd.
Ik ben me er nu bewust van dat wanneer je minder gefixeerd en geobsedeerd bezig bent met het bereiken van je doel, je er van zelf komt. En dat dat echt tijd nodig heeft. Maar hoe meer je bezig bent en denkt “het lukt (me toch) niet”, hoe meer je jezelf te kort doet.
Ik werk nu langer dan een jaar, ben mijn GGZ-traject aan het afronden, heb meer rust gekregen en heb meer zelfvertrouwen gekregen in een jaar tijd dan ik eigenlijk had kunnen hopen. Het is bizar eigenlijk. Ik had de hoop al lang opgegeven, want ik stond niet achter mezelf. Ik vond mezelf niet leuk. Ik ‘begreep’ wel waarom anderen mij destijds te kort deden, waarom ik gepest werd, waarom ik minder zou zijn dan de rest. Nu denk ik; wat een bullshit. Ik ben er en ik mag er zijn. Iedereen is uniek en mooi zoals hij/zij is.

“I am obsessed with becoming a woman comfortable in her own skin.”

Conclusie; forceer niks! Geef dingen tijd. Geef niet op. Alles gaat met vallen en opstaan. Het belangrijkste is dat je weer opstaat en verder gaat 😉

Naast dit punt heb ik dit jaar zo veel weten te bereiken en is er heel veel gebeurd.
Zo heb ik laatst bijvoorbeeld ook mijn verhaal gedaan bij een werkconferentie van Netwerk Hersenletsel West-Brabant, over het pad dat ik bewandeld heb betreft werken een een uitkering. Wat voelde dat fijn en heeft het me een enorme kick gegeven om dat te (mogen) doen.

Dat volgend jaar een nog mooier (het kan altijd beter 😉 positief bedoeld) jaar mag worden waarin ik alles eruit kan halen wat er in zit.

Bedankt allemaal ook dit jaar weer voor jullie support en het volgen van mijn blog 🙂

Ik wens iedereen hele fijne feestdagen toe en alvast alle goeds voor het nieuwe jaar!

Liefs, Lein!

Voor de eerste keer op de site? Begin hier