Categorie archief: Geen categorie

Whaaa… op het moment van schrijven kan ik bijna niet beseffen dat het echt zo is; mijn blog bestaat bijna 5 jaar! En wat een jaren. In het begin toch nog behoorlijk onzeker over mezelf, over mijn kunnen. Ga ik het volhouden? Ik moet mezelf ook bewust zijn van dat ik mogelijk kritiek (/haat) kan krijgen. Kan ik daar mee omgaan? En kan ik mezelf dan een houding geven? Kan ik er boven staan en het negeren?

Transitie. Nadat je NAH oploopt sta je daar geen moment bij stil. Je houdt je niet bezig met alle veranderingen. Totdat de veranderingen plaatsvinden, je onzeker wordt en in enkele gevallen het gevoel krijgt er alleen voor te staan omdat je niet helder kunt krijgen bij wie je terecht kunt. Krijg je die ellende er dus ook nog bij, naast je dagelijkse struggles die je al hebt door je NAH? Oh ja zeker. En de bewustwording daarvan is zooo belangrijk. Niet alleen voor de getroffene, maar zeker ook voor de omgeving. Gisteren heb ik gesproken op het symposium van de Brain Awareness Week over de transitiefases in mijn leven en dat heeft me zo veel energie gegeven. Je leest alles hierover in mijn nieuwe blog!😊

Bekeken worden omdat je ‘anders’ bent…
T’ja, wat zal ik er van zeggen. “Kun je het zien?”, die vraag dwaalt regelmatig door mijn hoofd, en soms spreek ik die ook wel uit. Het is namelijk echt vervelend om uitgelachen te worden of voortdurend aangestaard te worden om hoe je loopt.
Hoe ga ik hier mee om?Je leest het in mijn nieuwe blog!

Velen van jullie weten dat ik als geen ander weet hoe het is om te leven met een hersenaandoening.

De Hersenstichting zet alles op alles voor gezonde hersenen, om zoveel mogelijk levens te redden en herstellen. Ook jij kan helpen…!

“Hey Mar!”
“Hé… klein meisje”
“Hoe is het met jou? Denk je nog wel eens aan me?…….”

Ik lig op bed en begin mijn ogen te openen. De tranen rollen van mijn wangen af, mijn kussen op.
Vandaag is het precies 15 jaar geleden dat ik viel en ik hersenletsel opliep.

6 september, de uiterlijke besluitdatum van het UWV. 
Maar ik wist al dat het langer zou gaan duren. Frustrerend, wetende dat ik 2 weken later op vakantie ben. Niet wetende of ik het vóór mijn vakantie nog zou weten… en ook niet wetende wat ik kan verwachten betreffende de uitslag.
Maar wat als je ineens gebeld wordt door het UWV?