30NOVEMBER

Lieve lezers,

Ik heb al weer een hele lange tijd niks van me laten horen. Sorry, sorry, sorry hiervoor :(Ik heb het mega druk en heb veel aan m’n hoofd.School en stage gaan heel goed maar het vraagt veel van me, dat is ook een reden waarom ik de laatste tijd niks van me heb laten horen. Vind dit echt heel erg jammer, maar mijn studie e.d. gaan echt voor.De kerstvakantie is gelukkig in zicht en komt steeds dichter bij, yes!“Het leven gaat niet altijd over rozen.” Vandaag is de dag met een zwart randje. Dat ik gevallen ben, is vandaag precies 12 jaar geleden.En na ieder jaar wordt deze dag, 30 november, nog vervelender en nog meer confronterend. Het is iets waar ik niet alleen deze dag bij stil sta, maar iedere dag.Hoe meer ik er bij stil sta, hoe rotter ik me voel. Ik ga dus mijn best doen om er niet al te veel bij stil te staan, hoewel dat soms (en ook vandaag) ontzettend moeilijk kan zijn.Ik heb vaak flashbacks met herinneringen waar ik helemaal niet herinnerd aan wil worden.Een lang verhaal zit er deze keer niet in. Vorig jaar heb ik een uitgebreid verhaal geschreven, mocht je nu benieuwd zijn naar mijn blog; deze kun je terugvinden op mijn blog.

---

Wat als,gaat door mijn kop.Ik denk het iedere dag,maar ik schiet er niks meer op.Opgeven is moeilijk,ik ga altijd maar door.Mensen zeggen dat ik moet stoppen,maar ik doe alsof ik ze niet hoor.Eigenlijk moet ik stoppen,is wat mijn hart van binnen zegt.Ik houd niet van stoppen,dus zeg ik ja tegen het gevecht.Een gevecht van gevoelens en gedachten,dat het niet zo makkelijk is.‘Het lukt me wel’,terwijl ik veel dingen mis.Ik mis het vermogen,ik mis de kracht.Dan valt het tegen,en loopt het anders dan gedacht.Dankbaar,voor alle liefde,voor alle leed.Die mijn familie en ik kregen,op de dag die ik niet meer vergeet.Dankbaar voor de steun,en de positiviteit.Die ik krijg voor het gevecht,van mijn dagelijkse strijd.

Marjolein Traa, 30 november 2019

---

Ik ben iedereen die mij door de moeilijke periodes heen sleurt ontzettend dankbaar, en iedereen die mij altijd maar supporten en steunen.In het bijzonder mijn lieve ouders en mijn lieve broer, mijn lieve familie, lieve vrienden, en mijn lieve vriendinnen, maar zeker ook alle lieve mensen die betrokken zijn bij mijn schoolcarrière en die er veel aan doen om school voor mij zo soepel mogelijk te laten verlopen door me overal mee te willen helpen. 

DANK!Ik hoop dat ik snel weer terug ben met een nieuwe blog voor jullie!Liefss, Lein